آیه ۱۶ سوره شوری
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | شوری | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۳ | ||||
| شماره آیه | ۱۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۶ سوره شوری شانزدهمین آیه از چهل و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. این آیه بر حقانیت دین اسلام تأکید و اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَالَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کسانیکه دربارة خدا به مجادله و مخاصمه میپردازند آن هم پس از آنکه پذیرفته شده است، مجادلة آنان در نزد پروردگارشان باطل است و خشم (خدا) بر آنان است و آنان عذابی سخت دارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و کسانی که پس از پذیرفته شدن دعوت او درباره خداوند محاجه میکنند، احتجاجشان در نزد پروردگارشان باطل است، و بر آنان خشمی [از جانب خداوند] است، و عذابی سهمگین [در پیش] دارند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث، بر این نکته تأکید میشود که حقانیت اسلام نیاز به دلیل ندارد. براساس متن آیه چنین آمده است: «آنها که درباره خداوند یکتا به محاجه برمیخیزند، بعد از آن که دعوت او از سوی مردم پذیرفته شد؛ دلیل آنها نزد پروردگارشان باطل و بیاساس است. خشم و غضب پروردگار بر آنهاست و عذاب شدید الهی نیز در قیامت از آن آنهاست.» مکارم در ادامه میآورد: «درباره جمله «مِنْ بَعْدِ ما اسْتُجِیبَ لَهُ» آمده که برخی مفسران آن را به اجابت دعای پیامبر اسلام در روز جنگ بدر یا اجابت تودههای مردم تفسیر نمودهاند. بعضی نیز آن را به پذیرش اهل کتاب معنا کردهاند.» سپس مکارم از میان این تفاسیر سهگانه، تفسیر دوم را مناسبتر دانسته است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره شوری، چهل و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره فصلت و پیش از سوره زخرف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (۲۳، ۲۴، ۲۵ و ۲۷) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره شوری، هشت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۸۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۳۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۳۹۰-۳۹۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شوری»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۵۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
