آیه ۲۹ سوره ص
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ص | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۸ | ||||
| شماره آیه | ۲۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۳ | ||||
| شماره حزب | ۹۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۹ سوره ص بیست و نهمین آیه از سی و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به نزول قرآن و نقش آن در جهان هستی است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(این) کتابی است که پر خیر و برکت که آنرا بر تو فرو فرستادهایم تا دربارة آیههایش بیاندیشند و خردمندان پند گیرند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«کتابی است مبارک که آن را بر تو فرو فرستادهایم، تا در آیات آن اندیشه کنند، و خردمندان از آن پند گیرند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در این آیه به برخی از صفات قرآن اشاره شده است: «این کتابی پر برکت است که بر تو نازل کردهایم، تا آیات آن را تدبر کنند، و صاحبان مغز و اندیشه متذکر شوند.» مکارم در توضیح آیه مینویسد: «هدف از نزول این کتاب بزرگ این نبوده که تنها به تلاوت و لقلقه زبان قناعت کنند؛ بلکه هدف این بوده که آیاتش سرچشمه فکر و اندیشه و مایه بیدارى وجدانها گردد و آن نیز به نوبه خود حرکتى در مسیر عمل بیافریند.» درباره کلمه «مبارک» نیز گفته شده که چیزی است که دارای خیر مستمر و مداوم باشد و این عبارت درمورد قرآن اشاره به دوام استفاده جامعه انسانها از تعلیمات و آموزههای آن است. از آنجایی که به طور مطلق بیان شده هم اشاره به منافع دنیایی دارد و هم منافع اخروی. لذا رجوع به قرآن برای انسانها هر دو جنبه سعادت دنیا و آخرت را به دنبال دارد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره ص، سی و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره قمر و پیش از سوره اعراف نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره ص، دو یا یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند. آیه ۲۴ این سوره سجده مستحب دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۶: ۳۸۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۲۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۵۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۵۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۹: ۲۶۷-۲۶۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ص»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۶۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
