آیه ۱۷ سوره ص: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۷ سوره ص''' هفدهمین [[آیه]] از سی و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۷ سوره ص''' هفدهمین [[آیه]] از سی و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. از این آیه به بعد به بیان سرگذشت [[داوود]] از [[پیامبران]] [[خداوند]] پرداخته شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث ابتدا [[پیامبر اسلام]] سفارش به [[صبر]] شده و سپس به داوود از پیامبران الهی اشاره میکند و چنین میآورد: «در برابر آنچه آنها میگویند [[صبر|شکیبا]] باش و به خاطر بیاور بنده ما را داوود صاحب قدرت بود و بسیار [[توبه|توبهکار]].» به گفته مکارم، «اید» هم به معنی «قدرت» آمده و هم به معنای «[[نعمت]]». به تعبیر قرآن داوود دارای هر دوی این موهبت الهی بود؛ هم نیروی جسمانی فراوانی داشت و هم از نظر قدرت معنوی و نیروی [[عبادت]] بسیار قوی و محکم بود. چنانکه بسیاری از شب را بیدار بود و به عبادت خدا مشغول میشد و نیمی از روزهای سال را در حالت [[روزه]] بهسر میبرد. از نظر نعمتها؛ نیز [[خداوند]] انواع نعمتهای ظاهری و باطنی به او عطا کرده بود. «اواب» (از ماده اوب) به معنىی بازگشت اختیاری به سوی چیزی است و از آنجا که «اواب» [[صیغه مبالغه]] میباشد، اشاره به این است که او بسیار به سوی پروردگارش بازگشت میکرد و از کوچکترین [[غفلت]] و [[ترک اولی]] توبه مینمود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۳۷-۲۳۸|ج=۱۹}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره ص]]، سی و هشتمین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، سی و هشتمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره قمر]] و پیش از [[سوره اعراف]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانستهاند. در سوره ص، دو یا یک آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کردهاند. [[آیه ۲۴ سوره ص|آیه ۲۴ این سوره]] سجده مستحب دارد.<ref>{{پک|1=دفتر تبلیغات اسلامی|2=۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۹۶۰|ف=سوره ص}}</ref> | به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره ص]]، سی و هشتمین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، سی و هشتمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره قمر]] و پیش از [[سوره اعراف]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانستهاند. در سوره ص، دو یا یک آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کردهاند. [[آیه ۲۴ سوره ص|آیه ۲۴ این سوره]] سجده مستحب دارد.<ref>{{پک|1=دفتر تبلیغات اسلامی|2=۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۹۶۰|ف=سوره ص}}</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
=== ارجاعات === | === ارجاعات === | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۲۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ص | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۸ | ||||
| شماره آیه | ۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۳ | ||||
| شماره حزب | ۹۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷ سوره ص هفدهمین آیه از سی و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. از این آیه به بعد به بیان سرگذشت داوود از پیامبران خداوند پرداخته شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
اصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«در برابر چیزهایی که میگویند شکیبا باش و بندة ما داودِ توانمند را یاد کن، واقعاً او بسی توبهکار بود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بر آنچه میگویند شکیبایی کن، و از بنده ما داوود یاد کن که هم توانمند بود و هم توبه کار»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث ابتدا پیامبر اسلام سفارش به صبر شده و سپس به داوود از پیامبران الهی اشاره میکند و چنین میآورد: «در برابر آنچه آنها میگویند شکیبا باش و به خاطر بیاور بنده ما را داوود صاحب قدرت بود و بسیار توبهکار.» به گفته مکارم، «اید» هم به معنی «قدرت» آمده و هم به معنای «نعمت». به تعبیر قرآن داوود دارای هر دوی این موهبت الهی بود؛ هم نیروی جسمانی فراوانی داشت و هم از نظر قدرت معنوی و نیروی عبادت بسیار قوی و محکم بود. چنانکه بسیاری از شب را بیدار بود و به عبادت خدا مشغول میشد و نیمی از روزهای سال را در حالت روزه بهسر میبرد. از نظر نعمتها؛ نیز خداوند انواع نعمتهای ظاهری و باطنی به او عطا کرده بود. «اواب» (از ماده اوب) به معنىی بازگشت اختیاری به سوی چیزی است و از آنجا که «اواب» صیغه مبالغه میباشد، اشاره به این است که او بسیار به سوی پروردگارش بازگشت میکرد و از کوچکترین غفلت و ترک اولی توبه مینمود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره ص، سی و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره قمر و پیش از سوره اعراف نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره ص، دو یا یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند. آیه ۲۴ این سوره سجده مستحب دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۶: ۳۷۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۲۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۵۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۵۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۹: ۲۳۷-۲۳۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ص»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۶۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
