بدون تصویر

آیه ۳۳ سوره حج

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۳۳ سوره حج
مشخصات قرآنی
نام سورهحج
تعداد آیات سوره۷۸
شماره آیه۳۳
شماره جزء۱۷
شماره حزب۶۷
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۳۳ سوره حج، سی و سومین آیه از بیست و دومین سوره قرآن است. این آیه را با اختلاف مدنی یا مکی دانسته‌اند. موضوع آیه نهی از بهره نبردن از حیوان قربانی (سواری، شیر دوشیدن و …) تا قبل از رسیدن به قربان‌گاه است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 لَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ مَحِلُّهَا إِلَى الْبَيْتِ الْعَتِيقِ آیهٔ ۳۳ از سورهٔ ۲۲ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«در آن (حيوانات قرباني) تا مدتي معيّن فايده‌ها می‌باشد، سپس محل قرباني كردن آنها خانة قديمي و گرامي (كعبه) است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«در آنها تا زمانی معین برای شما سودهایی هست، آنگاه بازگشتگاه آن بیت‌العتیق است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در آیه مورد بحث، مسلمانان را از تفکر خرافی مبنی بر اینکه از چهارپایانی که برای قربانی معین شده بودند؛ نباید بهره و استفاده‌هایی مانند سواری و شیر دوشیدن و … برد، نهی کرده است. در برخی روایات از اهل بیت نیز آمده است که استفاده از حیوانات قربانی برای سواری و شیر دوشیدن از آنها جایز است. در انتهای آیه، این قربانی‌ها به عنوان یکی از مصداق‌های «شعائر الله» دانسته شده که در محدوده شهر مکه و خانه کعبه قربانی می‌شوند. بنا به گزارش مکارم، در فقه اسلامی ذبح قربانی مربوط به حج در سرزمین منی است و قربانی «عمره مفرده» در سرزمین مکه انجام می‌گیرد؛ لذا در آیه «بیت العتیق» گفته شده که معنای گستره‌تری را در بربگیرد و اطراف مکه را نیز شامل شود.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حج، بیست و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نور و پیش از سوره منافقون نازل شد. در مدنی یا مکی بودن این سوره اختلاف است. در سوره حج، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.