آیه ۲۷ سوره حج
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حج | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۸ | ||||
| شماره آیه | ۲۷ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۷ سوره حج، بیست و هفتمین آیه از بیست و دومین سوره قرآن است. این آیه را با اختلاف مدنی یا مکی دانستهاند. اشاره آیه به امر و دستورعمومی به ادای مناسک حج است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجَالًا وَعَلَىٰ كُلِّ ضَامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ
![]()
![]()
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و در (ميان) مردم به حج ندا برآور، و آنها را صدا كن تا پياده و (سوار) بر هر شتر لاغري كه از هر راه دور رهسپارند بهسوی تو بيايند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و در میان مردم برای حج ندا در ده که پیاده و سوار بر هر شتر لاغری -که از هر راه دوری میآیندرو به سوی تو آورند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه به دستور خداوند به ابراهیم برای اعلام حج اشاره شده است. براساس متن آیه، ابراهیم دستور یافت که در میان مردم اعلام کند که به سمت کعبه برای انجام مناسک حج بیایند. چه سواره و چه پیاده و از نزدیک و دور. در لغت «اذن» (از ماده اذان) به معنای «اعلام» و «رجال» (جمع راجل) به معنای پیاده، «ضامر» به معنی حیوان لاغر و «فج» در اصل به معنی فاصله میان دو کوه و سپس به جادههای وسیع اطلاق شده و «عمیق» در اینجا به معنای دور است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره حج، بیست و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره نور و پیش از سوره منافقون نازل شد. در مدنی یا مکی بودن این سوره اختلاف است. در سوره حج، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۱۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۵۱۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۳۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۳۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۶۹–۷۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حج»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۶۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.