آیه ۵۶ سوره حج
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حج | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۸ | ||||
| شماره آیه | ۵۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۶ سوره حج، پنجاه و ششمین آیه از بیست و دومین سوره قرآن است. این آیه را با اختلاف مدنی یا مکی دانستهاند. اشاره آیه به حاکمیت مطلق خداوند در قیامت و توصیف پاداش مؤمنان در جهان آخرت است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ ۚ فَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ملك و فرمانروايي در آن روز از آن خداست، ميان آنان داوري میكند، پس كساني كه ايمان آورده و كارهاي شايسته انجام دادهاند، در باغهاي پرناز و نعمت خواهند بود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«در چنین روزی فرمانروایی خاص خداوند است که میان آنان داوری میکند، آنگاه کسانی که ایمان آوردهاند و کارهای شایسته کردهاند، در باغهای بهشتی پرناز و نعمتاند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه موردبحث، بر مسئله حاکمیت خداوند در روز قیامت اشاره دارد و آن را مخصوص خدا دانسته است. به باور مکارم، هرچند که خداوند در دنیا نیز حاکم و مالک مطلق و حقیقی است، اما چون بروز و ظهور این صفت در آخرت بیشتر است، آیه بر آن تأکید دارد. سپس برای مؤمنان جایگاهی را توصیف میکند که آن مکان باغهای پر نعمت بهشتی هستند و متعلق هستند به مؤمنانی که دارای عمل صالحند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره حج، بیست و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره نور و پیش از سوره منافقون نازل شد. در مدنی یا مکی بودن این سوره اختلاف است. در سوره حج، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۳۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۵۳۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۳۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۳۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۱۴۸–۱۴۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حج»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۶۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
