بدون تصویر

آیه ۲ سوره حج

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲ سوره حج
مشخصات قرآنی
نام سورهحج
تعداد آیات سوره۷۸
شماره آیه۲
شماره جزء۱۷
شماره حزب۶۷
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲ سوره حج، دومین آیه از بیست و دومین سوره قرآن است. این آیه را با اختلاف مدنی یا مکی دانسته‌اند. این آیه به توصیف روز قیامت و احوال مردم در آن روز اشاره پرداخته است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 يَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَىٰ وَمَا هُمْ بِسُكَارَىٰ وَلَٰكِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِيدٌ آیهٔ ۲ از سورهٔ ۲۲ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«روزي كه آن را ببينيد، هر شيردهي از آنچه كه شيرش مي‌دهد غافل مي‌شود، و هر (مادر) بارداري سقط جنين مي‌كند، و مردم را مست مي‌بيني حال آنكه مست نيستند، بلكه عذاب خدا بسيار سخت است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«روزی که در آن بینید هر زن شیردهنده‌ای از نوزاد شیری‌اش غافل شود، و هر زن آبستنی [بی‌اختیار] وضع حمل کند و مردمان را مست بینی، و حال آنکه مست نباشند، ولی عذاب الهی سخت و سنگین است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در توصیف وحشتی که بر اثر زلزله قیامت ایجاد می‌شود، به سه حالت فراگیر در میان مردم اشاره و تأکید دارد. بنابه متن آیه، وحشت آن روز چنان است که مادران شیرده فرزند شیرخواره خود را رها می‌کنند و هر بارداری که آن صحنه را ببیند، از شدت هول و هراس جنینش را سقط می‌کند. همچنین حال مردم در آن روز به شکل افراد مست است، درحالیکه هیچ‌کدام مست نیستند و از وحشت و ترس آن روز، به افراد مست تشبیه شده‌اند. علت این ترس‌ها و وحشت‌ها نیز به جهت مشاهده و وقوع عذاب خداوند است که بسیار شدید و سهمگین است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حج، بیست و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نور و پیش از سوره منافقون نازل شد. در مدنی یا مکی بودن این سوره اختلاف است. در سوره حج، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.