ابن شهرآشوب
ابن شهرآشوب (متولد ۴۸۸ یا ۴۸۹ هجری قمری در بغداد یا ساری)، از علمای قرن ششم هجری بود.[۱] از جمله معروفترین آثار وی سه کتاب «مناقب»، «معالم العلماء» و «متشابه القرآن» است.[۲] ابن شهر آشوب یکی از دانشمندان برجسته زمان خود بود و در علوم اسلامی آثار متعددی از خود به جای گذاشته است. او به عنوان یک عالم آگاه و منتقد در ابعاد مختلف دین شناخته میشود. محدث قمی در مورد او میگوید: «او افتخار شیعه، ترویجدهنده شریعت، احیاگر آثار در مناقب، منتقد اخبار در مثالب، دریایی متلاطم و سرشار از علم و دانش بوده و کسی که هرگز هماوردی نداشته است. او شیخ و بزرگ علمای امامیه بوده است.» صفدی نیز درباره وی میگوید: «ابن شهر آشوب در سن هشت سالگی بیشتر قرآن را حفظ کرده بود؛ از همه جا برای کسب علم به او مراجعه میکردند و در علم قرآن، معانی لغات، نحو و ادبیات از همگان پیشی داشت. علاوه بر این، چهرهای زیبا، محاسنی نیکو، کلامی شیرین و گفتاری نغز داشت. او با همین ویژگیها بر منبر وعظ و ارشاد مینشست و جمعیت زیادی را به سوی خود جذب میکرد. یک بار در بغداد، خلیفه عباسی به نام «المقتفی باللّه» از کنار او عبور کرد و با دیدن و شنیدن سخنان او، شیفتهاش شد و دستور داد تا به او خلعت سلطنتی هدیه دهند. او صد سال عمر کرد و عمر خود را در عبادت و خشوع گذراند و همواره با طهارت بود. سرانجام در شهر حلب از دنیا رفت و مقبره او در دامنه کوه جوشن، خارج از شهر، زیارتگاه شیعیان است.»[۳]
پانویس
ارجاعات
- ↑ اردشیری ۱۳۸۸، ص. ۱۱۲.
- ↑ اردشیری ۱۳۸۸، ص. ۱۱۸.
- ↑ معرفت ۱۳۷۹، ص. ۵۴۹.
منابع
- اردشیری، حسن (۱۳۸۸). «نگاهی به زندگی ابن شهر آشوب (رحمه الله)». مبلغان (۱۱۸).
- معرفت، محمدهادی (۱۳۷۹). تفسیر و مفسران. قم: مؤسسه فرهنگی التمهید.