آیه ۱۶ سوره مریم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۶ سوره مریم'''، شانزدهمین [[آیه]] از نوزدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. از این آیه به بعد به داستان [[مریم]] و ولادت [[عیسی]] پرداخته شده است. | '''آیه ۱۶ سوره مریم'''، شانزدهمین [[آیه]] از نوزدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. از این آیه به بعد به داستان [[مریم]] و ولادت [[عیسی]] پرداخته شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: پس از بیان سرگذشت [[زکریا]] و [[یحیی]]، در این آیه به داستان مریم و تولد عیسی به عنوان آیتی از قدرت [[خداوند]] پرداخته شده است. برطبق متن آیه چنین آمده که در [[کتاب آسمانی]] [[قرآن]] از مریم سخن بگو، آنگاه که از خانواده خود جدا شده و در یک منطقه شرقی قرار گرفت. فعل «انتبذت» (از ماده نبذ) به گفته [[راغب اصفهانی|راغب]] به معنای دور انداختن اشیای | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: پس از بیان سرگذشت [[زکریا]] و [[یحیی]]، در این آیه به داستان مریم و تولد عیسی به عنوان آیتی از قدرت [[خداوند]] پرداخته شده است. برطبق متن آیه چنین آمده که در [[کتاب آسمانی]] [[قرآن]] از مریم سخن بگو، آنگاه که از خانواده خود جدا شده و در یک منطقه شرقی قرار گرفت. فعل «انتبذت» (از ماده نبذ) به گفته [[راغب اصفهانی|راغب]] به معنای دور انداختن اشیای غیرقابل ملاحظه است و در اینجا این تعبیر اشاره به آن است که مریم گمنام و بدون جلب توجه دیگران، از جمع جدا شد و خانه خدا را برای [[عبادت]] انتخاب کرد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۲–۳۳|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۰۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۱۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۶ سوره مریم، شانزدهمین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. از این آیه به بعد به داستان مریم و ولادت عیسی پرداخته شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِيًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و در اين کتاب از مريم ياد کن، آنگاه که در ناحيۀ شرقي (بيت المقدس) از خانوادهاش کناره گرفت»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و در کتاب از مریم یاد کن آنگاه که از خاندان خویش، در گوشهای شرقی، کناره گرفت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: پس از بیان سرگذشت زکریا و یحیی، در این آیه به داستان مریم و تولد عیسی به عنوان آیتی از قدرت خداوند پرداخته شده است. برطبق متن آیه چنین آمده که در کتاب آسمانی قرآن از مریم سخن بگو، آنگاه که از خانواده خود جدا شده و در یک منطقه شرقی قرار گرفت. فعل «انتبذت» (از ماده نبذ) به گفته راغب به معنای دور انداختن اشیای غیرقابل ملاحظه است و در اینجا این تعبیر اشاره به آن است که مریم گمنام و بدون جلب توجه دیگران، از جمع جدا شد و خانه خدا را برای عبادت انتخاب کرد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۲۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۴۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۳۲–۳۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
