نسخهٔ تاریخ ۱۵ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۴۱ توسط Shahroudi(بحث | مشارکتها)(صفحهای تازه حاوی «'''محمد بن عمر بن حسین طبرستانی رازی''' معروف '''فخررازی''' که به «'''ابن الخطیب'''» و «'''امام المشککین'''» نیز مشهور است، از متکلمان و مفسران مسلمان قرن ششم هجری قمری است که مذهب او را سنیشافعی گفتهاند. از القاب دیگر او «'''امام فخر رازی'''» است....» ایجاد کرد)
محمد بن عمر بن حسین طبرستانی رازی معروف فخررازی که به «ابن الخطیب» و «امام المشککین» نیز مشهور است، از متکلمان و مفسران مسلمان قرن ششم هجری قمری است که مذهب او را سنیشافعی گفتهاند. از القاب دیگر او «امام فخر رازی» است. مجدالدین جیلی استاد او و زینالدین کشی، قطبالدین مصری و شهابالدین نیشابوری از شاگردان او هستند. او در تمام شاخههای علوم معقول و منقول تسلط کامل داشته و در تمام این زمینهها تألیفاتی دارد که تألیفاتش نیز در جهان اسلام مشهور و شناختهشده هستند. او رویکردی کلامی دارد و نسبت به فلسفه مخالفتهایی ابراز کرده است. مهمترین کتاب او در فلسفه، «المباحث المشرقیه» است ولی بیشترین شهرت او به خاطر تفسیرش «مفاتیح الغیب» است. فخررازی کتاب تفسیرش را در حد فاصل سالهای ۵۹۵ تا ۶۰۳ ه.ق نوشته است. درگذشت او را به سال ۶۰۶ ه.ق گفتهاند.[۱]
