آیه ۵۰ سوره مریم: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵۰ سوره مریم'''، پنجاهمین [[آیه]] از نوزدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. | '''آیه ۵۰ سوره مریم'''، پنجاهمین [[آیه]] از نوزدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در این آیه به اعطای [[رحمت]] خاص [[خداوند]] به [[ابراهیم]] و فرزندانش اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه قبل، [[قرآن]] چنین میگوید: «ما به آنها از رحمت خاص خود بخشیدیم و برای آنها نام نیک و مقام برجسته در میان همه [[امت]]ها قرار دادیم.» به گزارش مکارم، این آیه درحقیقت پاسخی است به تقاضای ابراهیم که در [[آیه ۸۴ سوره شعراء]] آمده است که او در آنجا از خداوند «لسان صدق» را درخواست کرده بود. «لسان» در اینگونه موارد به معنای یادی است که از انسان در میان مردم میشود و «لسان صدق» یعنی نام نیک و خاطره خوب و در اینجا که با صفت «علیا» آمده یعنی عالی و برجسته که به آن ضمیمه شده است. (یعنی خاطره بسیار خوب و نام بسیار نیک و عالی در میان مردم از او باقی مانده است.)<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۸۶–۸۸|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۰۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۵۰ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۰ سوره مریم، پنجاهمین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در این آیه به اعطای رحمت خاص خداوند به ابراهیم و فرزندانش اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَوَهَبْنَا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و از رحمت خويش به ايشان بخشيدم و آنان را نيکونام و بلند آوازه گردانيديم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به آنان از رحمت خویش بخشیدیم و برای آنان آوازه راستین و بلند پدید آوردیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه قبل، قرآن چنین میگوید: «ما به آنها از رحمت خاص خود بخشیدیم و برای آنها نام نیک و مقام برجسته در میان همه امتها قرار دادیم.» به گزارش مکارم، این آیه درحقیقت پاسخی است به تقاضای ابراهیم که در آیه ۸۴ سوره شعراء آمده است که او در آنجا از خداوند «لسان صدق» را درخواست کرده بود. «لسان» در اینگونه موارد به معنای یادی است که از انسان در میان مردم میشود و «لسان صدق» یعنی نام نیک و خاطره خوب و در اینجا که با صفت «علیا» آمده یعنی عالی و برجسته که به آن ضمیمه شده است. (یعنی خاطره بسیار خوب و نام بسیار نیک و عالی در میان مردم از او باقی مانده است.)[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۴۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۷۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۸۶–۸۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
