آیه ۴۸ سوره فصلت: تفاوت میان نسخهها
(ایجاد مقاله آیات) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۸ سوره فصلت''' چهل و هشتمین [[آیه]] از چهل و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه به این مطلب اشاره شده که [[مشرکان]] در روز [[قیامت]] میفهمند خدایان و [[معبود|معبودانشان]] کاری از دستشان ساخته نیست و آن خدایان ساختگی در آن روز محو و نابود میشوند. | |||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص= | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۵۷۰|ج=۲۷}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۵۹۷|ج=۱۷}}</ref> | ||
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | <blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | ||
== ترجمه == | == ترجمه == | ||
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص= | [[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۴۸۲}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | ||
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص= | [[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۴۸۲}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] درباره وضعیت معبودان ساختگی در قیامت چنین میگوید: «در اینحال میبینند اثری از معبودانی که قبلا میخواندند پیدا نیست و همه محو و نابود شدند. {مشرکان} در آن روز میدانند که هیچ پناهگاهی و راه فراری برای آنها وجود ندارد.» در لغت «محیص» (از ماده حِیص) به معنی بازگشت، عدول و کنارهگیری کردن از چیزی است و از آنجا که «محیص» [[اسم مکان]] است؛ این کلمه به معنی فرارگاه یا پناهگاه میآید. «ظنوا» (از ماده ظن) در لغت معنی وسیعی دارد: «گاه به معنی [[یقین]] و گاه به معنی گمان میآید. در آیه مورد بحث به معنی یقین است. چراکه آنها در آن روز یقین پیدا میکنند که راه فرار و نجاتی از [[عذاب]] الهی ندارند. «[[راغب]]» در «[[المفردات في غريب القرآن|''المفردات'']]» میگوید: «ظن» به معنی [[اعتقاد|اعتقادی]] است که از دلیل و قرینه حاصل میشود؛ این اعتقاد گاه قوی میشود و به مرحله یقین میرسد و گاه ضعیف است و از حد گمان تجاوز نمیکند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۱۷|ج=۲۰}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره فصلت]]، چهل و یکمین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، شصت و یکمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره مؤمن]] و پیش از [[سوره شوری]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانستهاند. در سوره فصلت، یک آیه ([[آیه ۲۴ سوره فصلت|آیه ۲۴]]) آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کردهاند. در این سوره، آیه سجدهدار آمده است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۳۰۱۶|ف=سوره فصلت}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۲۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فصلت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۴ | ||||
| شماره آیه | ۴۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۸ سوره فصلت چهل و هشتمین آیه از چهل و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه به این مطلب اشاره شده که مشرکان در روز قیامت میفهمند خدایان و معبودانشان کاری از دستشان ساخته نیست و آن خدایان ساختگی در آن روز محو و نابود میشوند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ ۖ وَظَنُّوا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و آنچه را که از پیش به نیایش میخواندند از دیدشان ناپدید میشود و یقین پیدا میکنند که هیچ راه رهایی ندارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و آنچه در گذشته به پرستش میخواندند، از دید آنان ناپدید شود، و دریابند که گریزگاهی ندارند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن درباره وضعیت معبودان ساختگی در قیامت چنین میگوید: «در اینحال میبینند اثری از معبودانی که قبلا میخواندند پیدا نیست و همه محو و نابود شدند. {مشرکان} در آن روز میدانند که هیچ پناهگاهی و راه فراری برای آنها وجود ندارد.» در لغت «محیص» (از ماده حِیص) به معنی بازگشت، عدول و کنارهگیری کردن از چیزی است و از آنجا که «محیص» اسم مکان است؛ این کلمه به معنی فرارگاه یا پناهگاه میآید. «ظنوا» (از ماده ظن) در لغت معنی وسیعی دارد: «گاه به معنی یقین و گاه به معنی گمان میآید. در آیه مورد بحث به معنی یقین است. چراکه آنها در آن روز یقین پیدا میکنند که راه فرار و نجاتی از عذاب الهی ندارند. «راغب» در «المفردات» میگوید: «ظن» به معنی اعتقادی است که از دلیل و قرینه حاصل میشود؛ این اعتقاد گاه قوی میشود و به مرحله یقین میرسد و گاه ضعیف است و از حد گمان تجاوز نمیکند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فصلت، چهل و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مؤمن و پیش از سوره شوری نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره فصلت، یک آیه (آیه ۲۴) آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند. در این سوره، آیه سجدهدار آمده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۷۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۵۹۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۳۱۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فصلت»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۱۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
