آیه ۱۳ سوره فصلت
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فصلت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۴ | ||||
| شماره آیه | ۱۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۴ | ||||
| شماره حزب | ۹۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۳ سوره فصلت سیزدهمین آیه از چهل و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. آیه مشرکان و کسانی را که به آیات الهی بیاعتنایی میکنند، به فرو فرستادن عذابهایی همچون عذاب اقوام عاد و ثمود انذار و هشدار میدهد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس اگر رویگردان شدند، بگو: همانا شما را از صاعقهای مانند صاعقة عاد و ثمود میترسانم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و اگر رویگردان شدند بگو شما را از صاعقهای مانند صاعقه عاد و ثمود هشدار میدهم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن به پیامبر اسلام دستور میدهد که مشرکان و منکران توحید و معاد را اینگونه انذار و هشدار دهد: «اگر با این همه دلایل رویگردان شوند؛ به آنها بگو: من شما را به صاعقهای همچون صاعقه قوم عاد و ثمود تهدید میکنم.» به گفته «راغب» در المفردات «صاعقه» صدای مهیبی است که در جو ایجاد میشود و آتش یا مرگ یا عذاب همراه دارد. به گزارش مکارم، «صاعقه» طبق تحقیقات دانشمندان امروز، جرقه عظیم الكتریسته است که در میان قطعه ابری که بار مثبت دارد با زمین که بار منفی دارد ایجاد میشود و معمولا به نوک کوهها، درختان و هر شیء مرتفع و در بیابانهای مسطح به انسانها و چارپایان میخورد. حرارت آن به قدری زیاد است که هر چیزی در میان آن قرار گیرد، تبدیل به خاکستر میشود و صدای مهیب و زمین لرزه شدیدی را در همان نقطه به همراه دارد. به گفته او، خداوند گروهی از اقوام سرکش پیشین را به وسیله آن مجازات کرد و عجیب اینکه با تمام پیشرفتهای علمی که نصیب بشر شده، هیچ وسیلهای برای دفع آن وجود ندارد و انسان از مبارزه با آن عاجز است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فصلت، چهل و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مؤمن و پیش از سوره شوری نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره فصلت، یک آیه (آیه ۲۴) آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند. در این سوره، آیه سجدهدار آمده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۵۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۵۶۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۷۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۷۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۲۳۳-۲۳۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فصلت»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۱۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
