آیه ۲۰ سوره فصلت
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فصلت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۴ | ||||
| شماره آیه | ۲۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۴ | ||||
| شماره حزب | ۹۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۰ سوره فصلت بیستمین آیه از چهل و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به شهادت اعضای بدن انسانها در روز قیامت است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
حَتَّىٰ إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«تا چون به آن (دوزخ) آیند گوش و چشمان و پوستهایشان به آنچه میکردند، به زیان آنان گواهی دهند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«تا چون به آنجا رسند، گوشها و چشمها و پوستهایشان درباره آنچه کردهاند، بر آنان گواهی دهند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه از شاهدانی عجیب در روز قیامت نام میبرد و چنین میگوید: «زمانى که به آن میرسند گوشها و چشمها و پوستهای تنشان به اعمال آنها گواهی میدهد.» به گفته مکارم، در روز قیامت اعضای بدن انسان علیه او شهادت و گواهی میدهند و اعمالی را که انجام دادهاند؛ بیان میکنند. در این آیه به شهادت چشمها، گوشها و پوستهای بدن اشاره شده؛ درحالیکه در آیات دیگری قرآن به عضوهای دیگری همچون دستها، پاها و زبانها نیز اشاره شده است. (آیه ۶۵ سوره یس و آیه ۲۴ سوره نور)[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فصلت، چهل و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مؤمن و پیش از سوره شوری نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره فصلت، یک آیه (آیه ۲۴) آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند. در این سوره، آیه سجدهدار آمده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۵۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۵۶۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۷۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۷۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۲۴۸-۲۵۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فصلت»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۱۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
