آیه ۳۵ سوره فصلت

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۳۵ سوره فصلت
مشخصات قرآنی
نام سورهفصلت
تعداد آیات سوره۵۴
شماره آیه۳۵
شماره جزء۲۴
شماره حزب۹۶
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۳۵ سوره فصلت سی‌ و پنجمین آیه از چهل و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. آیه اشاره دارد به صفاتی که مبلغان دین در برخورد و مواجهه با دشمنان و مخالفان باید در خود تقویت کنند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ آیهٔ ۳۵ از سورهٔ ۴۱ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و جز بردباران آن‌را نمی‌پریرند و بدان نمی‌رسند مگر کسانی‌که بهرة بزرگی (از اخلاق و ایمان) داشته باشند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و آن را جز شکیبایان نپذیرند، و آن را جز بختیار فرانگیرد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در آیه به اخلاق مبلغان دین اشاره کرده و چنین گفته است: «به این خصلت نمی‌رسد مگر کسانی که دارای صبر و استقامتند و به این خوى و خلق عظیم نمی‌رسد مگر کسانی که بهره بزرگی از ایمان و تقوا و اخلاق دارند.» به گفته مکارم، یک مبلغ مدت‌ها باید به خودسازی بپردازد تا بتواند بر خشم خود غلبه کند و تقوا و ایمانش به حدی برسد که از آزار و اذیت دشمنان متأثر نشود و حس انتقام‌جویی نداشته باشد. لذا روح بزرگ و شرح صدر لازم است تا به مرحله کمال انسانیت برسد و بدی‌ها را با نیکی پاسخ دهد و در راه خدا و به خاطر رسیدن به اهدافش از مرتبه عفو و گذشت فراتر رود. به گزارش مکارم، از اینجا معلوم و روشن می‌شود که مسئله «صبر» ریشه همه اخلاق و صفات نیکو و سبب موفقیت‌های مادی و معنوی انسان است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فصلت، چهل و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره مؤمن و پیش از سوره شوری نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره فصلت، یک آیه (آیه ۲۴) آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند. در این سوره، آیه سجده‌دار آمده است.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.