آیه ۴۲ سوره فصلت

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۴۲ سوره فصلت
مشخصات قرآنی
نام سورهفصلت
تعداد آیات سوره۵۴
شماره آیه۴۲
شماره جزء۲۴
شماره حزب۹۶
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۴۲ سوره فصلت چهل و دومین آیه از چهل و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه به وصف قرآن پرداخته است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 لَا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ ۖ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ آیهٔ ۴۲ از سورهٔ ۴۱ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«باطل از هیچ سمت وسو در آن راه نمی‌یابد از (سوی) خداوند فرزانة ستوده فرو فرستاده شده است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«که در اکنون یا آینده‌اش، باطل در آن راه نمی‌یابد، فرو فرستاده‌ای از سوی [خداوند] فرزانه ستوده است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: آیه موردبحث، درباره عظمت قرآن چنین می‌گوید: «هیچ‌گونه باطلی، نه از پیش رو، نه از پشت سر، به سراغ قرآن نمی‌آید! چرا که از سوی خداوند حکیم و حمید نازل شده است.» به گزارش مکارم، مفسران در تفسیر جمله «لا یَأْتِیهِ الْباطِلُ‌...» گفته‌اند که تناقضی در مفاهیم آن نیست. در کتاب‌های آسمانی و علوم پیشین و اکتشافات علمی آینده مخالفتی با آن وجود ندارد. حقایق آن قابل ابطال و منسوخ شدن نیست و از تحریف آیات آن در امان است. به باور او، این آیه تعبیر دیگری از آیه ۹ سوره حجر است. چنانکه راغب در المفردات آورده: واژه «باطل» نقطه مقابل حق است، منتها گاهی آن را به یکی از مصداق‌هایش مانند شرک، شیطان، موجود فناشونده و ساحر تفسیر شده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فصلت، چهل و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره مؤمن و پیش از سوره شوری نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره فصلت، یک آیه (آیه ۲۴) آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند. در این سوره، آیه سجده‌دار آمده است.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.