آیه ۲۲ سوره مریم
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۲۲ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۲ سوره مریم، بیست و دومین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. موضوع آیه بارداری مریم و ماجرای وضع حمل اوست.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَحَمَلَتْهُ فَانْتَبَذَتْ بِهِ مَكَانًا قَصِيًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس به او باردار و حامله گشت، سپس او را با خود به جاي دور دستي برد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس [مریم] به او باردار شد و با او در جایی دوردست کناره گرفت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه از باردار شدن مریم به عیسی خبر میدهد و میگوید: «سرانجام مریم باردار شد و فرزند در رحم او قرار گرفت. به همین خاطر او از عبادتگاه خود خارج شد و به مکانی دوردست رفت.» به گزارش مکارم، در این دوران مریم هم بیمناک بود و هم امیدوار. از یکسو نگران بود بر این مسئله که بدون همسر فرزندی را به دنیا خواهد آورد و عکس العمل مردم نسبت به او چگونه خواهد بود؟ و از سویی دیگر از اینکه فرزندش پیامبری بزرگ و آیه قدرت خداوند خواهد بود، امیدوار بود به اینکه خداوند تنهایش نمیگذارد و از او دفاع و حمایت خواهد کرد. در ادامه مکارم، به مدت حمل مریم اشاره دارد که چه اندازه بوده است. به گفته او در اینباره مفسران اختلاف نظر دارند. برخی آن را یک ساعت، بعضی ۹ ساعت، گروهی ۶ ماه، گروهی دیگر ۷ ماه و برخی ۸ ماه و عدهای نیز مانند سایر زنان ۹ ماه دانستهاند. اما این موضوع تأثیر چندانی در هدف این داستان ندارد و روایات در این زمینه مختلف است. دربارهٔ مکان نیز بسیاری معتقدند که شهر «ناصره» بوده است که شاید مریم در آن شهر پیوسته در خانه بوده و کمتر از خانه خارج میشده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۲۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۴۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۳۹–۴۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
