آیه ۴۷ سوره فرقان
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فرقان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۷ | ||||
| شماره آیه | ۴۷ | ||||
| شماره جزء | ۱۹ | ||||
| شماره حزب | ۷۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۷ سوره فرقان چهل و هفتمین آیه از بیست و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به مسئله شب به عنوان یکی از نعمتهای الهی است که در این آیه به لباس تشبیه شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِبَاسًا وَالنَّوْمَ سُبَاتًا وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اوست ذاتي كه شب را برايتان پوشش، و خواب را ماية آسايش گرداند، و روز را (هنگام) برخاستن قرار داد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و او کسی است که شب را برای شما پردهپوش و خواب را آرامبخش گرداند و روز را مایه جنب و جوش ساخت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در آیه موردبحث، شب را به عنوان نعمت خداوند معرفی و آن را به لباسی که دنیا را میپوشاند؛ تشبیه کرده است. به باور مکارم، این تشبیه شب به لباس، نشانه حفاظت شب از موجودات زمین و انسان است که مانند پوششی ایمن انسان را در هنگام خواب دربرمیگیرد. سپس در ادامه آیه به نعمت خواب در شب و همچنین نعمت روز اشاره شده است. در لغت «سبات» (از ماده سبت) به معنای قطع نمودن است یعنی به واسطه شب، کار به منظور استراحت تعطیل میشود. به دنبال آن، اشاره به نعمت روز شده که با آمدن روز کارها بار دیگر آغاز میگردد و مردم به تکاپو و حرکت مشغول میشوند. واژه «نشور» (از ماده نشر) به معنای گستردن است و ممکن است که اشاره به حشر و نشر انسانها در قیامت یا گسترش آنها در صحنه اجتماع و حرکت برای کارهای مختلف زندگی باشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فرقان، بیست و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره یس و پیش از سوره فاطر نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۶۸ تا ۷۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره فرقان، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۴: ۴۶۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۳۰۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۶۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۶۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۵: ۱۱۳–۱۱۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فرقان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۲۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
