بدون تصویر

آیه ۷ سوره فرقان

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۷ سوره فرقان
مشخصات قرآنی
نام سورهفرقان
تعداد آیات سوره۷۷
شماره آیه۷
شماره جزء۱۸
شماره حزب۷۲
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۷ سوره فرقان هفتمین آیه از بیست و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به این سخن مشرکان اشاره شده است که آنها این مطلب را که پیامبر یک بشر عادی است و مانند خودشان غذا می‌خورد و در بازارها قدم می‌زند؛ به عنوان بهانه‌ای برای نپذیرفتن دعوت او مطرح می‌کردند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَقَالُوا مَالِ هَٰذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَيَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ ۙ لَوْلَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيرًا آیهٔ ۷ از سورهٔ ۲۵ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و گفتند: اين پيامبر را چه شده است كه غذا می‌خورد و در بازارها راه می‌رود؟! چرا فرشتهاي به‌سوی او فرستاده نشده است تا به او هشدار دهنده باشد؟!»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و گفتند این چه پیامبری است که غذا می‌خورد و در بازارها راه می‌رود، چرا فرشته‌ای با او فرستاده نشده است که همراه او هشداردهنده باشد؟»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در ادامه آیات قبل در این آیه به ایراد دیگری که مشرکان نسبت به پیامبر اسلام مطرح می‌کردند؛ اشاره دارد. آنها چنین می‌گفتند که «چرا پیامبر غذا می‌خورد و در بازارها راه می‌رود و چرا فرشته‌ای برای شهادت دادن به صدق گفتارش از جانب خداوند با او فرستاده نشده است؟!»[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فرقان، بیست و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره یس و پیش از سوره فاطر نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۶۸ تا ۷۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره فرقان، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.