آیه ۴۹ سوره فرقان
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فرقان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۷ | ||||
| شماره آیه | ۴۹ | ||||
| شماره جزء | ۱۹ | ||||
| شماره حزب | ۷۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۹ سوره فرقان چهل و نهمین آیه از بیست و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه نقش آب در احیای زندگی انسانها و موجودات زمین مورد بحث قرار گرفته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
لِنُحْيِيَ بِهِ بَلْدَةً مَيْتًا وَنُسْقِيَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَأَنَاسِيَّ كَثِيرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«تا با آن (آب) سرزمين مردهاي را زنده گردانيم، و چهارپايان و مردمان بسياري را كه آفريدهايم بنوشانيم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«تا بدان سرزمینی پژمرده را زنده گردانیم و آن را به چارپایان و مردمان بسیاری از آنان که آفریدهایمشان مینوشانیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه هدف از نزول باران را بیان کرده است. بنابر متن آیه، هدف خداوند از فرستادن آب و باران بر زمین اینست که به وسیله آن سرزمینهای مرده را زنده کند و آب پاک و تمیز در اختیار موجودات مختلف زمین و انسانها قرار بگیرد. در این آیه ۴ نکته وجود دارد: ۱. اگرچه آب برای تمام حیوانات و انسانهاست، اما ممکن است اشاره به چهارپایان و انسانهای بسیار در اینجا به این منظور باشد که بیابانگردها و چادرنشینان و حیواناتشان بهطور مستقیم از آب باران استفاده میکنند. ۲. جمله «نسقیه» (از ماده اسقاء) است و به معنای آماده ساختن آب و در اختیار گذاشتن آن است تا هر موقع انسان اراده کند از آن بنوشد. درحالیکه (ماده سقی) به این معناست که ظرف آب را به دست کسی بدهند تا بنوشد؛ لذا اسقاء معنای وسیعتری دارد. ۳. در این آیه ابتدا سخن از زمینهای مرده است؛ سپس چهارپایان و انسانها و این تعبیر میتواند به این دلیل باشد که تا زمینها به وسیله باران زنده نشوند، حیات دیگر موجودات ممکن نخواهد بود. ۴. مطرح کردن مسئله حیات بخشی آب و مسئله پاکسازی آن ممکن است اشاره به ارتباط این دو موضوع با هم باشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فرقان، بیست و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره یس و پیش از سوره فاطر نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۶۸ تا ۷۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره فرقان، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۴: ۴۶۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۳۰۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۶۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۶۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۵: ۱۱۷–۱۱۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فرقان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۲۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
