آیه ۲۹ سوره فرقان
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فرقان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۷ | ||||
| شماره آیه | ۲۹ | ||||
| شماره جزء | ۱۹ | ||||
| شماره حزب | ۷۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۹ سوره فرقان بیست و نهمین آیه از بیست و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه شیطان به عنوان گمراه کننده انسان معرفی شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِي ۗ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنْسَانِ خَذُولًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به راستي مرا از قرآن پس از آنكه (قرآن) بهسوی من آمد گمراه ساخت و شيطان انسان را خوار میدارد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«او مرا از پند [قرآن] پس از آنکه برایم آمده بود، دور و گمراه کرد، و شیطان تنها گذار انسان است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن سخن آن ظالمی را که در آیات قبل به آن اشاره شد، چنین بیان میکند؛ آن ظالم میگوید: «بیداری و آگاهی به سراغ من آمده بود، اما این دوست بی ایمان مرا گمراه ساخت.» سپس قرآن در پایان آیه شیطان را مخذول کننده انسان معرفی میکند. به گفته مکارم، «ذکر» در جمله بالا معنای وسیعی دارد و تمام آیات الهی را که در کتابهای آسمانی نازل شده شامل میشود، بلکه هر چیز که موجب بیداری و آگاهی انسان باشد، در آن جمع است. همچنین باید توجه داشت که «خذول» صیغه مبالغه است و به معنای بسیار مخذول کننده. حقیقت خذلان این است که کسی دل به یاری دیگری ببندد ولی او درست در لحظات حساس دست از کمک و یاریش بردارد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فرقان، بیست و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره یس و پیش از سوره فاطر نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۶۸ تا ۷۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره فرقان، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۴: ۴۵۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۲۷۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۶۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۶۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۵: ۷۱–۷۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فرقان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۲۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
