آیه ۱۲ سوره فرقان
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فرقان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۷ | ||||
| شماره آیه | ۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۷۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲ سوره فرقان دوازدهمین آیه از بیست و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به توصیف آتش دوزخ است که براساس متن آیه برای منکران معاد مهیا و برپا شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِذَا رَأَتْهُمْ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَيُّظًا وَزَفِيرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«هنگامي كه (جهنم) آنان را از دور میبيند خشم و خروشي از آن میشنوند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«چون [دوزخ] از فاصلهای دور آنان را ببیند، خشم و خروشی از آن میشنوند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در این آیه توصیف عجیبی از آتش دوزخ بیان شده که از کلمات آن چهار مفهوم بهدست میآید: ۱. آتش مانند یک موجود زنده منکران معاد را میبیند و چشم انتظار آنان است. ۲. نیازی نیست که منکران معاد را به آتش نزدیک کنند؛ بلکه از دور نیز با دیدن آنها به هیجان درمیآید و از خشم فریاد و صدای مهیبی برای منکران معاد دارد. ۳. در توصیف آتش از وصف «تغیظ» استفاده شده که این صفت حاکی از حالتی است که انسان در آن وقت خشم و غضبش را با نعره کشیدن و فریاد زدن اظهار و ابراز میکند. ۴. همچنین برای توصیف این آتش مخصوص به واژه «زفیر» اشاره شده که این حالت نیز شبیه حالتی است که انسان نفس را در سینه خود حبس کرده و دندهها به سمت بالا حرکت میکنند و این حالت در انسان بسیار خشمگین مشاهده میشود. به گزارش مکارم، مجموع این حالات نشان میدهد که آتش سوزان جهنم مانند حیوان درنده و گرسنهای در انتظار نزدیک شدن شکار خویش است که او را از هم بدرد و از میان بردارد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فرقان، بیست و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره یس و پیش از سوره فاطر نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۶۸ تا ۷۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره فرقان، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۴: ۴۳۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۲۴۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۶۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۶۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۵: ۳۶–۳۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فرقان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۲۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
