آیه ۸ سوره حجر
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حجر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۹ | ||||
| شماره آیه | ۸ | ||||
| شماره جزء | ۱۴ | ||||
| شماره حزب | ۵۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸ سوره حجر هشتمین آیه از پانزدهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. متن آیه پاسخ خدا به درخواست مشرکان برای نزول فرشته به خودشان است. در این آیه گفته شده که زمانی که فرشتگان ظاهر شوند، دیگر فرصت ایمان وجود ندارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
مَا نُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَا كَانُوا إِذًا مُنْظَرِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«فرشتگان را جز به حق فرو نميفرستيم، و آنگاه (بعد از فرود آمدن فرشتهها) به آن قوم مهلت داده نميشود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«[باید بدانند که] ما فرشتگان را جز به حق نازل نمیکنیم، و در آن صورت هم [که نازل کنیم] مهلت نخواهند یافت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در ادامه آیه قبل که کافران با کنایه از محمد درخواست نزول فرشته بر خودشان را داشتند تا تصدیق نبوت محمد را بکنند، در این آیه، پاسخ خدا به این درخواست داده شده است. در متن آیه، از جانب خدا گفته شده است که ما فرشتگان را جز به حق نازل نمیکنیم و زمانی که فرشتگان، دیگر فرصتی برای ایمان وجود ندارد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره حجر، پانزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره یوسف و پیش از سوره انعام نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره حجر، چهار یا پنج آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۹: ۱۲۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۲: ۱۳۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۶۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۶۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۱: ۱۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حجر»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
