آیه ۲ سوره فرقان

آیه ۲ سوره فرقان

مشخصات قرآنی
نام سوره	فرقان
تعداد آیات سوره	۷۷
شماره آیه	۲
شماره جزء	۱۸
شماره حزب	۷۲
اطلاعات دیگر
{{{page}}} آیه قبل	آیه بعد {{{page}}}

آیه ۲ سوره فرقان دومین آیه از بیست و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. صفات مالکیت آسمان و زمین، خالقیت و تدبیر امور عالم، نداشتن فرزند و شریک در اداره عالم چهار صفتی هستند که در این آیه برای خداوند برشمرده شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:

 الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيرًا  

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:

«ذاتي كه فرمانروايي آسمانها و زمين از آن اوست، و هيچ فرزندي برنگرفته، و در فرمانروايي شريكي ندارد، و همه چيز را آفريده و آنها را به اندازه مقرّر كرده است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:

«کسی که فرمانروایی آسمانها و زمین از آن اوست، و فرزندی برنگزیده است، و در فرمانروایی شریکی ندارد، و همه‌چیز را آفریده است و به اندازه‌اش مقرر داشته است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه چهار صفت را برای خداوند بیان کرده است: مالکیت زمین و آسمان، نداشتن فرزند، عدم شریک داشتن در مالکیت و حاکمیت بر جهان هستی و خالق موجودات و تدبیر امور عالم. به گفته مکارم، اولین صفت پایه و سه صفت دیگر نتایج صفت نخست هستند. به باور او، دو صفت نداشتن فرزند و شریک در حقیقت برای نفی عقاید مشرکان است. از نکات ادبی آیه تقدم «له» بر «ملک السماوات» است که برطبق ادبیات زبان عربی دلیل بر انحصار است و از آن چنین به‌دست می‌آید: «حکومت و فرمانروایی مطلق و واقعی آسمان‌ها و زمین منحصر به خداوند است.»

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فرقان، بیست و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره یس و پیش از سوره فاطر نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۶۸ تا ۷۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره فرقان، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.

پانویس

منابع

• خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (رده)
• دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
• رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (رده)
• گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
• طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
• مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.