آیه ۴۰ سوره فرقان: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۰ سوره فرقان''' چهلمین [[آیه]] از بیست و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۴۰ سوره فرقان''' چهلمین [[آیه]] از بیست و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه به ویرانههای شهرهای قوم [[لوط]] است که به دلیل مخالفت با فرمان الهی و [[گناهان]] بزرگ از بین رفتند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه اشاره دارد به سرنوشت شوم قوم لوط. به گزارش مکارم، این قوم که به واسطه بارانی از سنگهای نابود کننده نابود شدند؛ خداوند ویرانههای باقیمانده از شهرها و خانههایشان را نشانهای برای عبرت مردم قرار داده است. سپس در انتهای آیه آمده که بسیاری از مردم با وجود مشاهده آنها از عاقبت آنان عبرت نمیگیرند و به [[رستاخیز]] [[ایمان]] نمیآورند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۹۰–۹۱|ج=۱۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۲۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فرقان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۷ | ||||
| شماره آیه | ۴۰ | ||||
| شماره جزء | ۱۹ | ||||
| شماره حزب | ۷۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۰ سوره فرقان چهلمین آیه از بیست و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به ویرانههای شهرهای قوم لوط است که به دلیل مخالفت با فرمان الهی و گناهان بزرگ از بین رفتند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ ۚ أَفَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَهَا ۚ بَلْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ نُشُورًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و به راستي (كافران) از كنار شهري كه باران شر و بدبختي بر سر اهالي آنجا فرود آمده بود گذشتهاند، آيا آن را نمیديدند؟ (چرا) بلكه اميدي به زنده شدن نداشتند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به سراغ شهری که بر آن باران بلا باریده شده بود، رفتند، آیا آن را نمیدیدند، یا بلکه امیدی به حشر و نشر نداشتند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه اشاره دارد به سرنوشت شوم قوم لوط. به گزارش مکارم، این قوم که به واسطه بارانی از سنگهای نابود کننده نابود شدند؛ خداوند ویرانههای باقیمانده از شهرها و خانههایشان را نشانهای برای عبرت مردم قرار داده است. سپس در انتهای آیه آمده که بسیاری از مردم با وجود مشاهده آنها از عاقبت آنان عبرت نمیگیرند و به رستاخیز ایمان نمیآورند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فرقان، بیست و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره یس و پیش از سوره فاطر نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۶۸ تا ۷۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره فرقان، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۴: ۴۶۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۲۸۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۶۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۶۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۵: ۹۰–۹۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فرقان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۲۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
