آیه ۳۹ سوره فصلت: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۹ سوره فصلت''' سی و نهمین [[آیه]] از چهل و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۳۹ سوره فصلت''' سی و نهمین [[آیه]] از چهل و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. موضوع آیه بیان نشانهها و آیات دیگری از [[آیات آفاقی]] [[خداوند]] است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه بار دیگر به مسئله [[توحید]] بازمیگردد و به آیات دیگری از زمین اشاره میکند: «از آیات او این است که زمین را [[خاشع]] و [[خاضع]] و خشک و بیحرکت مییابی، اما هنگامی که قطرههای حیاتبخش آب باران را بر آن مىفرستیم به جنبش در میآید و افزایش مییابد و نمو میکند. آن کس که این زمین [[مرگ|مرده]] را زنده کرد. هم او مردگان را نیز در [[قیامت]] زنده میکند! او بر همه چیز [[قدیر|توانا]] است.» به گزارش مکارم، در این آیه به دو اصل مهم یعنی توحید و [[معاد]] توامان پرداخته شده و با نشان دادن قدرت [[خداوند]] توجه انسانها را به پایان و فرجام دنیا جلب میکند. واژه «خاشعة» از ماده خشوع در اصل به معنی تضرع و [[تواضع]] توام با ادب است و از نظر مکارم، بهکار بردن آن درباره زمین خشکیده یک نوع [[کنایه]] است. همچنین جمله «ربت» (از ماده ربو) به معنی نمو و افزایش و «اهتزت» (از ماده هز) به معنى تحریک شدید است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۹۲-۲۹۳|ج=۲۰}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۵۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فصلت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۴ | ||||
| شماره آیه | ۳۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۴ | ||||
| شماره حزب | ۹۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۹ سوره فصلت سی و نهمین آیه از چهل و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. موضوع آیه بیان نشانهها و آیات دیگری از آیات آفاقی خداوند است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمِنْ آيَاتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ ۚ إِنَّ الَّذِي أَحْيَاهَا لَمُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۚ إِنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و از نشانههای (قدرت) خدا این استکه بیگمان تو زمین را خشکیده میبینی، اما هنگامیکه آب را بر آن فرو فرستیم به جنبش درمیآید و آماسیده میگردد بیگمان خدایی که این زمین را زنده میگرداند هم او مردگان را زنده میگرداند بیگمان او بر هر چیزی تواناست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و از آیات او این است که تو زمین را پژمرده بینی، آنگاه چون بر آن، آب [باران] فرو فرستیم، جنبش یابد و رشد کند، بیگمان کسی که آن را زنده گردانده است، زندگیبخش مردگان است، او بر هر کاری تواناست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه بار دیگر به مسئله توحید بازمیگردد و به آیات دیگری از زمین اشاره میکند: «از آیات او این است که زمین را خاشع و خاضع و خشک و بیحرکت مییابی، اما هنگامی که قطرههای حیاتبخش آب باران را بر آن مىفرستیم به جنبش در میآید و افزایش مییابد و نمو میکند. آن کس که این زمین مرده را زنده کرد. هم او مردگان را نیز در قیامت زنده میکند! او بر همه چیز توانا است.» به گزارش مکارم، در این آیه به دو اصل مهم یعنی توحید و معاد توامان پرداخته شده و با نشان دادن قدرت خداوند توجه انسانها را به پایان و فرجام دنیا جلب میکند. واژه «خاشعة» از ماده خشوع در اصل به معنی تضرع و تواضع توام با ادب است و از نظر مکارم، بهکار بردن آن درباره زمین خشکیده یک نوع کنایه است. همچنین جمله «ربت» (از ماده ربو) به معنی نمو و افزایش و «اهتزت» (از ماده هز) به معنى تحریک شدید است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فصلت، چهل و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مؤمن و پیش از سوره شوری نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره فصلت، یک آیه (آیه ۲۴) آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند. در این سوره، آیه سجدهدار آمده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۶۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۵۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۲۹۲-۲۹۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فصلت»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۱۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
