آیه ۳۷ سوره الرحمن: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۷ سوره الرحمن''' سی و هفتمین [[آیه]] از پنجاه و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۳۷ سوره الرحمن''' سی و هفتمین [[آیه]] از پنجاه و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. در ادامه آیات گذشته، از این آیه به بعد به توصیف صحنه [[قیامت]] و چگونگی حسابرسی در آن روز پرداخته شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث به یکی از صحنههای روز قیامت اشاره شده است که بنابر متن آیه در آستانه قیامت آسمان شکافته میشود و مانند روغن مذاب تغییر رنگ میدهد. به گزارش مکارم، در هنگام برپایی روز قیامت به شهادت آیات [[قرآن]] در وصف این واقعه بزرگ، نظام کنونی دنیا درهم ریخته شده و حوادث هولانگیز بسیاری در تمام عالم بهوقوع میپیوندد. «وردة» یا «ورد» در لغت به معنای گل است و از آنجایی که گلها غالبا رنگ سرخ دارند؛ به معنی سرخ در این آیه تفسیر میشود. «دهان» نیز به معنای روغن مذاب است که در کنار واژه «وردة» میتواند معنای آیه چنین باشد که در آن روز رنگ آسمان به شکل روغن مذاب گلگون درمیآید.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۵۳-۱۵۴|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | [[رده:آیههای مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۲۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | الرحمن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۸ | ||||
| شماره آیه | ۳۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۷ سوره الرحمن سی و هفتمین آیه از پنجاه و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در ادامه آیات گذشته، از این آیه به بعد به توصیف صحنه قیامت و چگونگی حسابرسی در آن روز پرداخته شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس چون آسمان بشکافد آنگاه (مانند) گل سرخی همچون روغن گداخته شود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنگاه که آسمان از هم بشکافد و چون گل سرخ و روغن گداخته باشد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث به یکی از صحنههای روز قیامت اشاره شده است که بنابر متن آیه در آستانه قیامت آسمان شکافته میشود و مانند روغن مذاب تغییر رنگ میدهد. به گزارش مکارم، در هنگام برپایی روز قیامت به شهادت آیات قرآن در وصف این واقعه بزرگ، نظام کنونی دنیا درهم ریخته شده و حوادث هولانگیز بسیاری در تمام عالم بهوقوع میپیوندد. «وردة» یا «ورد» در لغت به معنای گل است و از آنجایی که گلها غالبا رنگ سرخ دارند؛ به معنی سرخ در این آیه تفسیر میشود. «دهان» نیز به معنای روغن مذاب است که در کنار واژه «وردة» میتواند معنای آیه چنین باشد که در آن روز رنگ آسمان به شکل روغن مذاب گلگون درمیآید.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره الرحمن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره رعد و پیش از سوره انسان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۲۹) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۶۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۱۷۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۱۵۳-۱۵۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره الرحمن»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۶۴.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
