آیه ۶۰ سوره الرحمن
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | الرحمن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۸ | ||||
| شماره آیه | ۶۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۰ سوره الرحمن شصتمین آیه از پنجاه و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به علت پاداشهای ویژه بهشتیان است که بنابر متن آیه در مقابل نیکی تنها نیکی سزاوار و شایسته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا پاداش نیکوکاری جز نیکوکاری است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا جزای نیکوکاری، جز نیکوکاری است؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن در این آیه به دلیل این پاداشها و نعمتهای ویژه و مخصوص اشاره کرده و این پاداشها را در برابر نیکیهای دنیایی بهشتیان دانسته است. به گفته او در روایات اسلامی و تفسیر مفسران «احسان» در آیه به معنای «توحید و معرفت» یا «اسلام» تفسیر شده است. اما از نظر مکارم، اینها مصداق روشنی از مفهوم آیه هستند و هرگونه نیکی در عقیده، گفتار و عمل را شامل میشود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره الرحمن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره رعد و پیش از سوره انسان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۲۹) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۷۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۱۷۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۱۷۰-۱۷۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره الرحمن»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۶۴.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
