آیه ۵۸ سوره فرقان
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فرقان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۷ | ||||
| شماره آیه | ۵۸ | ||||
| شماره جزء | ۱۹ | ||||
| شماره حزب | ۷۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۸ سوره فرقان پنجاه و هشتمین آیه از بیست و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه بر مسئله توکل بر خداوند و تسبیح کردن او تأکید و خداوند به دو وصف «حی» و «خبیر» توصیف شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ ۚ وَكَفَىٰ بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و بر خداوندي توكل كن كه هميشه زنده است و هرگز نمیميرد، و با ستايش او را (به پاكي) ياد كن و همين كه او به گناهان بندگانش آگاه میباشد بس است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و بر [خداوند] زندهای که نمیمیرد توکل کن و شاکرانه او را تسبیح گوی و او به گناهان بندگانش بس آگاه است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به پیامبر اسلام دستور میدهد که بر خداوند توکل کند و تسبیح و حمد او را بهجای آورد. «حی» به معنای کسیکه زنده است و هرگز نمیمیرد و «خبیر» به معنی آگاه و باریکدان، دو نام از اسماء الحسنی الهی است که قرآن در معرفی خداوند بیان کرده است. به گفته مکارم، جمله «و سبح بحمده» تعلیلی بر جمله اول آمده، چراکه هنگامیکه خدا از هر عیب و نقص پاک و به هر کمال آراسته دانسته شود؛ چنین کسی شایسته توکل و تکیه کردن بر اوست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فرقان، بیست و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره یس و پیش از سوره فاطر نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۶۸ تا ۷۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره فرقان، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۴: ۴۷۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۳۰۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۶۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۶۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۵: ۱۳۴–۱۳۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فرقان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۲۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
