آیه ۱۱۳ سوره طه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۱۳ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۳ سوره طه، صد و سیزدهمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. موضوع این آیه نازل شدن قرآن به زبان عربی است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَصَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و بدينسان آن را قرآني عربي نازل کرديم و در آن بيم دادن و ترساندن را به (شيوههايي گوناگون) بازگو کرديم، تا بپرهيزند، يا باعث يادآوري و بيداري ايشان شود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و بدینسان آن را به صورت قرآنی عربی نازل کردیم و در آن گونهگونه هشدار آوردیم، باشد که پروا پیشه کنند، یا پندی برای آنان پدید آورد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه به این نکته اشاره شده است که کتاب آسمانی قرآن به زبان عربی نازل شده و در آن انواع سخنان و تهدیدها به عبارات و بیانات مختلف بیان شده تا انسانها تقوی پیشه کنند یا متذکر شوند. به گفته مکارم، واژه «عربی» اگرچه به معنای زبان عربی است ولی در اینجا اشاره به فصاحت و بلاغت قرآن و رسا بودن مفاهیم آن دارد. نکته دیگر این آیه اینست که آیه به دو اصل مهم از اصول تربیت تأکید دارد: نخست صراحت و رسا بودن عبارات و روشن بودن مفهوم و منظور کلام و دوم بیان مطالب در قالبهای مختلف تا موجب تکرار و ملالت نباشد و در دلها نفوذ و اثر کند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۰۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۲۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۳۱۰–۳۱۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
