آیه ۸۹ سوره طه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۸۹ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۹ سوره طه، هشتاد و نهمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به ناتوانی در پاسخگویی گوساله سامری و ناتوانی آن در دفع ضرر و جلب منفعت است که براساس متن آیه همین مطلب برای معبود قرار ندادن آن کافی است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَفَلَا يَرَوْنَ أَلَّا يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ قَوْلًا وَلَا يَمْلِكُ لَهُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آيا نميبينيد که پاسخي به آنان نميدهد، و زياني از آنان دور نميگرداند و به سودي برايشان فراهم نميآ ورد؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا اینان نیندیشیدند که [این گوساله] پاسخ سخنی به آنان نمیدهد و زیان و سودی برای آنان ندارد؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه ماجرای گوساله ساختن سامری و پرستش آن توسط بنیاسرائیل در آیه چنین آمده است که خداوند آن گوساله پرستان را توبیخ کرد و به آنها گفت: آیا نمیبینند که گوساله پاسخ نمیدهد و نمیتواند ضرری را از آنها دفع کند و منفعتی را نمیتواند برای آنان فراهم آورد. {پس چنین موجودی شایسته نیست معبود شما باشد.}[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۸۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۲۵۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۲۷۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
