بدون تصویر

آیه ۲۷ سوره طه

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲۷ سوره طه
مشخصات قرآنی
نام سورهطه
تعداد آیات سوره۱۳۵
شماره آیه۲۷
شماره جزء۱۶
شماره حزب۶۳
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۷ سوره طه، بیست و هفتمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانسته‌اند. تقاضای قدرت بیان بیشتر و محکم‌تر، سومین درخواستی است که موسی از خداوند داشت.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسَانِي آیهٔ ۲۷ از سورهٔ ۲۰ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و گره از زبانم بگشاي»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و گره از زبانم بگشا»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن از زبان موسی سومین درخواست و دعایش را چنین بیان می‌کند: «گره از زبانم بگشا.» به گفته مکارم، داشتن شرح صدر مهم‌ترین سرمایه برای یک رهبر است؛ اما با قدرت بیان و اظهار ارائه برنامه به شکل کامل است که او می‌تواند به هدفش برسد. از این‌رو موسی پس از تقاضای شرح صدر و برطرف شدن موانع، تقاضای باز شدن گره از زبان و کلامش را از خداوند داشت.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.