آیه ۶۱ سوره طه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۶۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۱ سوره طه، شصت و یکمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به انذار موسی نسبت به ساحران فرعون است که آنها را از افترا بستن به خدا نهی و آنها را به ایمان آوردن دعوت کرد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قَالَ لَهُمْ مُوسَىٰ وَيْلَكُمْ لَا تَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَيُسْحِتَكُمْ بِعَذَابٍ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«موسي به آنان گفت: واي بر شما! بر خداوند دروغ نبنديد، که خدا شما را با عذاب نابود و ريشه کن خواهد کرد، و کسيکه بر خدا دروع بندد ناکام ميگردد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«موسی به ایشان گفت وای بر شما، بر خداوند افتراء مزنید که شما را با عذابی ریشه کن میسازد و هرکس افتراء پیشه کند نومید گردد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه بیان ماجرای فرعون و موسی چنین آورده است: «هنگامیکه روز موعود رسید، موسی و ساحران در مقابل جمعیت کثیری از مردم قرار گرفتند. در این وقت، موسی به ساحران و فرعونیان کرد و گفت: وای بر شما دروغ بر خدا نبندید که شما را با مجازات خود نابود خواهد کرد و بدانید که شکست و خسران از آنِ کسانی است که بر خدا دروغ و افترا میبندند و به او نسبت باطل میدهند.» به عقیده مکارم، منظور از افترا بر خدا اینست که کسی یا چیزی را شریک خدا قرار داده و معجزات پیامبران خدا را سِحر بدانند و افرادی مانند فرعون را به عنوان معبود خود بپندارند. دربارهٔ تعداد این ساحران نیز برخی مفسران ۷۲ نفر و گروهی چهارصد نفر و بعضی نیز اعداد بزرگتر ذکر کردهاند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۶۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۲۲۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۲۳۱–۲۳۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
