بدون تصویر

آیه ۹۷ سوره طه

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۹۷ سوره طه
مشخصات قرآنی
نام سورهطه
تعداد آیات سوره۱۳۵
شماره آیه۹۷
شماره جزء۱۶
شماره حزب۶۴
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۹۷ سوره طه، نود و هفتمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانسته‌اند. اشاره آیه به سرنوشت سامری و نفرین و مجازات او توسط موسی است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 قَالَ فَاذْهَبْ فَإِنَّ لَكَ فِي الْحَيَاةِ أَنْ تَقُولَ لَا مِسَاسَ ۖ وَإِنَّ لَكَ مَوْعِدًا لَنْ تُخْلَفَهُ ۖ وَانْظُرْ إِلَىٰ إِلَٰهِكَ الَّذِي ظَلْتَ عَلَيْهِ عَاكِفًا ۖ لَنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنْسِفَنَّهُ فِي الْيَمِّ نَسْفًا آیهٔ ۹۷ از سورهٔ ۲۰ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«گفت: پس برو، بي‌گمان در زندگي (اين کفر) را داراي که خواهي گفت: (به من) دست نزنيد، به راستي وعده‌اي داری که هرگز در حق تو خلاف آن (رفتار) نشود، و به آن معبودت که پيوسته وي را عبادت مي‌کردي، بنگر و ببين که چگونه آن را مي‌سوزانيم، آنگاه در دريا پخش و پراکنده‌اش مي‌سازيم»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«گفت پس برو و بدان که جزای تو این است که در زندگی بگویی به من نزدیک مشوید، و برای تو موعدی است که در آن با تو خلاف نشود، و به 'خدایت' که در خدمتش معتکف بودی بنگر که می‌سوزانیمش، سپس آن را بر دریا می‌افشانیم‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه به عاقبت کار سامری و برخورد موسی با گوساله دست‌ساز او اشاره دارد و می‌گوید: «موسی به سامری گفت: باید از میان مردم دور شوی و با کسی در ارتباط و تماس نباشی. تو در باقیمانده عمرت به دیگران می‌گویی با من تماس نگیرید.» به این ترتیب موسی، سامری را از جامعه طرد کرد. در ادامه موسی او را به کیفر و مجازات دردناکی در آخرت و قیامت وعده داد و سپس به او گفت: ببین آن چیزی را که برای عبادت قرار داده بودی، ما آن را می‌سوزانیم و سپس ذراتش را به دریا می‌پاشیم تا کاملاً محو و نابود گردد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.