آیه ۱۲۷ سوره طه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۲۷ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲۷ سوره طه، صد و بیست و هفتمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. این آیه نتیجهگیری از آیات قبلی است و عذاب آخرت را برای کسانیکه به آیات خدا ایمان نیاورده و اسرافکار بودند شدیدتر و باقیتر دانسته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ يُؤْمِنْ بِآيَاتِ رَبِّهِ ۚ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اينگونه کسي را که زياده روي کرده و به آيات پروردگارش ايمان نياورده است سزا و عذاب ميدهيم و عذاب آخرت سختتر و ماندگارتر است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و بدینسان هرکس را که از حد درگذرد و به آیات پروردگارش ایمان نیاورده باشد، جزا میدهیم، و عذاب آخرت سنگینتر و پایندهتر است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه برای کسانیکه در دنیا ایمان نیاوردند و اسراف میکردند، عذاب سخت آخرت را پیشبینی میکند و چنین میگوید: «اینگونه کسانی را که راه اسراف در پیش گرفتند و ایمان به آیات خدا نیاوردند؛ جزا میدهیم و عذاب آخرت از این هم شدیدتر و پایدارتر است.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۱۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۳۲۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۳۲۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
