آیه ۵۱ سوره طه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۵۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۱ سوره طه، پنجاه و یکمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در آیه پرسش فرعون دربارهٔ گذشتگان مطرح شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْأُولَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(فرعون) گفت: پس حال (و سرنوشت) نسلهاي نخستين چه ميشود؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«گفت پس سرنوشت اقوام پیشین چه میشود؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث، سؤال فرعون از موسی بیان شده و چنین میگوید: «گفت اگر چنین است، پس تکلیف پیشینیان ما چه خواهد بود؟» مکارم در ادامه نظرات مفسران دربارهٔ این سخن فرعون را میآورد. ۱) برخی عقیده دارند چون موسی در آخرین جمله مخالفان توحید را مشمول عذاب الهی دانست، فرعون نیز دربارهٔ عاقبت گذشتگان سؤال کرد. ۲) برخی نیز گفتهاند که وقتی موسی خداوند را رب و معبود همه معرفی کرد، فرعون سؤال کرد چرا نیاکان ما مشرک بودند؟ (پس معلوم میشود که شرک کار نادرستی نیست.) ۳) بعضی گفتهاند: چون موسی گفت سرانجام همه به نتیجه اعمال خود میرسند و آنهایی که سرپیچی کردند، مجازات خواهند شد. فرعون پرسید: تکلیف اینها که فانی شدند و دیگر بازگشتی به این زندگی ندارند، چه خواهد شد؟[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۵۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۲۲۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۲۲۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
