آیه ۷۰ سوره طه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۷۰ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷۰ سوره طه، هفتادمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به شکست ساحران در برابر موسی است که وقتی دیدند عصای موسی تمام وسایل سحر و جادوی آنان را بلعید، به سجده افتادند و ایمان آوردند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آنگاه جادوگران سجدهکنان در افتادند و گفتند: به پروردگار جهانيان، پروردگار هارون و موسي ايمان آورديم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنگاه جادوگران به سجده در افتادند [و] گفتند به پروردگار هارون و موسی ایمان آوردیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه بحث ماجرای موسی و ساحران از بیان تفصیلی گذر کرده و تنها به نتیجه کار اشاره دارد. برطبق متن آیه چنین آمده است که «ساحران همگی به سجده افتادند و گفتند ما به پروردگار موسی و هارون ایمان آوردیم.» به گزارش مکارم، ساحران با دیدن آن صحنه متوجه شدند که کار موسی سِحر نیست؛ بلکه یک معجزه است و موسی فرستاده و پیامبر خداست. لذا بدون درنگ و تحت تأثیر معجزه او بیاختیار به سجده افتادند و به خدای موسی و هارون ایمان آوردند. نکته قابل توجه آیه نیز اینست که آنها نه تنها ایمان آوردند؛ بلکه ایمانشان را به صراحت و با جملههایی روشن و بدون ابهام ابراز و بر ایمان به پروردگار موسی و هارون تأکید کردند تا اگر کسانی بر اثر کار آنها گمراه شدهاند، بازگردند و آنها باعث گمراهی کسی نشده باشند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۷۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۲۲۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۲۴۵–۲۴۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
