آیه ۱ سوره حجر
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حجر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۹ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۴ | ||||
| شماره حزب | ۵۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره حجر یکمین آیه از پانزدهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. متن آیه، با حرف مقطعه الر شروع میشود و پس از آن، به آیات کتاب آسمانی و قرآن آشکار اشاره مینماید.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَقُرْآنٍ مُبِينٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، الف لام راء اين است آيات کتاب (خدا) و قرآن مبين و روشنگر»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، الر الف لام راء این آیات کتاب آسمانی و قرآن مبین است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که متن آیه آغازین سوره حجر، با حرف مقطعه «الر» شروع میشود. پس از بیان این حرف مقطعه، گفته شده است که این آیات کتاب آسمانی و قرآن مبین و آشکار است. به گفته شیرازی، در این آیه از اسم اشاره دور استفاده شده و علت آن، بیان عظمت قرآن بوده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره حجر، پانزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره یوسف و پیش از سوره انعام نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره حجر، چهار یا پنج آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۹: ۱۱۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۲: ۱۳۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۶۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۶۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۱: ۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حجر»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
