آیه ۱۱۲ سوره طه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱۲ سوره طه'''، صد و دوازدهمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. اشاره آیه به وضعیت [[مؤمنان]] در روز [[قیامت]] است. | '''آیه ۱۱۲ سوره طه'''، صد و دوازدهمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. اشاره آیه به وضعیت [[مؤمنان]] در روز [[قیامت]] است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: به دنبال بیان وضعیت مجرمان در روز قیامت، این آیه به سرنوشت و عاقبت کار مؤمنان در آن روز پرداخته است و چنین میگوید: «اما کسانی که [[عمل صالح|اعمال صالحی]] انجام دهند؛ درحالیکه [[ایمان]] دارند، آنها نه از ظلم و ستمی میترسند و نه از نقص حقشان.» مکارم | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: به دنبال بیان وضعیت مجرمان در روز قیامت، این آیه به سرنوشت و عاقبت کار مؤمنان در آن روز پرداخته است و چنین میگوید: «اما کسانی که [[عمل صالح|اعمال صالحی]] انجام دهند؛ درحالیکه [[ایمان]] دارند، آنها نه از ظلم و ستمی میترسند و نه از نقص حقشان.» مکارم دربارهٔ تعبیر «من الصالحات» آورده است: این عبارت اشاره به این نکته است که اگر نتوانند همه اعمال صالح را انجام دهند، بخشی از آن را بهجا میآورند. چراکه ایمان بدون عمل صالح مانند درخت بیمیوه است. همانگونه که عمل صالح بدون ایمان درختی است بیریشه که بعد از چند وقت خشک خواهد شد؛ لذا این دو باید هر دو با هم باشند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۰۷|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۳۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۲ سوره طه، صد و دوازدهمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به وضعیت مؤمنان در روز قیامت است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا يَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هرکس کارهاي شايسته انجام دهد در حالي که مؤمن باشد از هيچ ستم و کاسته شدن (از حقش) نميترسد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و هرکس که کارهای شایسته کرده باشد و مؤمن باشد از ستم و کاستی [در پاداشش] نترسد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: به دنبال بیان وضعیت مجرمان در روز قیامت، این آیه به سرنوشت و عاقبت کار مؤمنان در آن روز پرداخته است و چنین میگوید: «اما کسانی که اعمال صالحی انجام دهند؛ درحالیکه ایمان دارند، آنها نه از ظلم و ستمی میترسند و نه از نقص حقشان.» مکارم دربارهٔ تعبیر «من الصالحات» آورده است: این عبارت اشاره به این نکته است که اگر نتوانند همه اعمال صالح را انجام دهند، بخشی از آن را بهجا میآورند. چراکه ایمان بدون عمل صالح مانند درخت بیمیوه است. همانگونه که عمل صالح بدون ایمان درختی است بیریشه که بعد از چند وقت خشک خواهد شد؛ لذا این دو باید هر دو با هم باشند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۹۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۲۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۳۰۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
