آیه ۱۷ سوره حدید: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۷ سوره حدید''' هفدهمین [[آیه]] از پنجاه و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۷ سوره حدید''' هفدهمین [[آیه]] از پنجاه و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. در این آیه بار دیگر بر زنده شدن قلبها به وسیله یاد [[خدا]] و [[خشوع]] در برابر [[قرآن]] تأکید شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه آیات قبل برای روشن شدن و تأکید بیشتر مثالی را بیان میکند؛ زنده شدن زمین مرده توسط باران که در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] آن گفته شده همانطور که باران زمینهای مرده را زنده میکند؛ به وسیله ذکر و یاد خدا و [[تواضع]] و عمل به آیات قرآن دلهای مرده انسانها زنده و احیا میشود. مکارم در ادامه [[روایتی]] از [[محمد باقر]] را آورده که برطبق آن روایت یکی از مصداقهای روشن این آیه «[[ظهور]] [[حجت بن الحسن|مهدی]]» دانسته شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۴۲-۳۴۳|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۵۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حدید | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷ سوره حدید هفدهمین آیه از پنجاه و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در این آیه بار دیگر بر زنده شدن قلبها به وسیله یاد خدا و خشوع در برابر قرآن تأکید شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بدانید که خداوند زمین را پس از پژمردگیاش زنده میکند بهراستی آیات را به روشنی برایتان بیان کردیم تا اینکه شما خِرَد ورزید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بدانید که خداوند زمین را پس از پژمردنش زنده میدارد، به راستی که آیات [خود] را برای شما به روشنی بیان کردیم، باشد که تعقل کنید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه آیات قبل برای روشن شدن و تأکید بیشتر مثالی را بیان میکند؛ زنده شدن زمین مرده توسط باران که در تفسیر آن گفته شده همانطور که باران زمینهای مرده را زنده میکند؛ به وسیله ذکر و یاد خدا و تواضع و عمل به آیات قرآن دلهای مرده انسانها زنده و احیا میشود. مکارم در ادامه روایتی از محمد باقر را آورده که برطبق آن روایت یکی از مصداقهای روشن این آیه «ظهور مهدی» دانسته شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره حدید، پنجاه و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره زلزال و پیش از سوره محمد نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۶۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۸۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۳۴۲-۳۴۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حدید»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۷۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
