آیه ۶۶ سوره طه: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۶۶ سوره طه'''، شصت و ششمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. | '''آیه ۶۶ سوره طه'''، شصت و ششمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. اشاره آیه به آغاز کار ساحران و تلاش آنها برای پیروز شدن بر [[موسی]] است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه پیشین، موسی به ساحران گفت: «نخست شما کار خودتان را شروع کنید.» ساحران نیز تمام آنچه از وسایل سحر با خود آورده بودند، به میدان افکندند و ناگهان همه آن طنابها و عصاها به خاطر سحر آنها در نظر مردم اینگونه القا شد که دارند حرکت میکنند. به گزارش مکارم، شبیه مضمون این آیه در سورههای [[سوره اعراف|اعراف]] ([[آیه ۱۱۶ سوره اعراف|آیه ۱۱۶]]) و [[سوره شعراء|شعراء]] ([[آیه ۴۴ سوره شعراء|آیه ۴۴]]) نیز آمده است. به هرصورت ساحران صحنه عجیبی را ایجاد کردند. آنها از خواص مرموز فیزیکی و شیمیایی اجسام استفاده کرده بودند و در نظر افراد حاضر در آنجا اینگونه القا کردند که این موجودات بی جان، زنده هستند و به حرکت درآمدند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۳۶-۲۳۸|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۳۰ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۰۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۶۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۶ سوره طه، شصت و ششمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به آغاز کار ساحران و تلاش آنها برای پیروز شدن بر موسی است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قَالَ بَلْ أَلْقُوا ۖ فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِيُّهُمْ يُخَيَّلُ إِلَيْهِ مِنْ سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«موسي گفت: بلکه شما اول بياندازيد، پس ناگهان ريسمانها و عصاهايشان بر اثر سحر آنان (در نظر موسي) چنان به نظر رسيد که تند راه ميروند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«گفت شما بیندازید، و [انداختند و] ناگهان از جادوی آنان چنین به نظرش آمد که ریسمانهایشان و چوبدستیهایشان [مار شده و] جنب و جوش دارد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه پیشین، موسی به ساحران گفت: «نخست شما کار خودتان را شروع کنید.» ساحران نیز تمام آنچه از وسایل سحر با خود آورده بودند، به میدان افکندند و ناگهان همه آن طنابها و عصاها به خاطر سحر آنها در نظر مردم اینگونه القا شد که دارند حرکت میکنند. به گزارش مکارم، شبیه مضمون این آیه در سورههای اعراف (آیه ۱۱۶) و شعراء (آیه ۴۴) نیز آمده است. به هرصورت ساحران صحنه عجیبی را ایجاد کردند. آنها از خواص مرموز فیزیکی و شیمیایی اجسام استفاده کرده بودند و در نظر افراد حاضر در آنجا اینگونه القا کردند که این موجودات بی جان، زنده هستند و به حرکت درآمدند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۷۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۲۲۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۲۳۶-۲۳۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
