آیه ۱۲ سوره قمر: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۲ سوره قمر''' دوازدهمین [[آیه]] از پنجاه و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۲ سوره قمر''' دوازدهمین [[آیه]] از پنجاه و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در ادامه آیه قبل به شرح و بیان چگونگی [[عذاب]] قوم [[نوح]] در این آیه اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که [[قرآن]] در ادامه توصیف و کیفیت عذاب قوم نوح چنین میگوید: نه فقط از آسمان آب فراوان بر زمین میریخت؛ بلکه از زمین هم چنان آب جوشید تا به اندازهای که این دو آب با هم درآمیختند و سرتاسر زمین را آب فراگرفت.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۲|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قمر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲ سوره قمر دوازدهمین آیه از پنجاه و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در ادامه آیه قبل به شرح و بیان چگونگی عذاب قوم نوح در این آیه اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَىٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و از زمین چشمهها جوشاندیم سپس آب برای کاری که مقدّر شده بود فراهم آمد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و از زمین چشمههایی بر شکافتیم، سپس آب [بسیار] برای کاری که مقدر بود، به هم بر آمد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن در ادامه توصیف و کیفیت عذاب قوم نوح چنین میگوید: نه فقط از آسمان آب فراوان بر زمین میریخت؛ بلکه از زمین هم چنان آب جوشید تا به اندازهای که این دو آب با هم درآمیختند و سرتاسر زمین را آب فراگرفت.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره قمر، پنجاه و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره طارق و پیش از سوره ص نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۴۴ تا ۴۶) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره قمر، یک آیه (آیه ۶) منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۲۹۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۱۰۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۳۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قمر»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۳۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
