آیه ۵۰ سوره طه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۵۰ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۰ سوره طه، پنجاهمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به هدایت تکوینی موجودات توسط خداوند است که پروردگار عالم هر موجودی را که آفریده آنچه لازمه آفرینشش بوده به او بخشیده و سپس او را هدایت کرده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَىٰ كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(موسي) گفت: پروردگار ما کسي است که هر چيزي را هستي بخشيده و سپس آن را (در راستاي آن چيزي که برايش آفريده شده) هدايت کرده است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«گفت پروردگار ما همان کسی است که به هر چیز آفرینش سزاوار او را بخشیده سپس هدایتش کرده است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن پاسخ موسی به فرعون را در قالب یک جمله کوتاه چنین بیان کرده است: «پروردگار ما همان کسی است که به هر موجودی آنچه برای آفرینش لازم داشته به او داده و او را در مراحل هستی رهبری و هدایت کرده است.» به باور مکارم، موسی در اینجا به دو اصل اساسی هستی اشاره دارد؛ نخست اینکه خدا به هر مخلوقی آنچه نیاز داشته بخشیده و دوم آنکه موجودات را بعد از تأمین نیازها هدایت نموده است که این نوع هدایت، «هدایت تکوینی» نامیده میشود. به طور مثال پرندگان برای ادامه حیاتشان میدانند که چگونه برای خود لانه بسازند، پرواز کنند، تولید مثل داشته باشند و از دید دشمن مخفی شوند یا با دشمن مبارزه کنند و ...[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۵۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۲۲۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۲۱۸-۲۲۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
