آیه ۱۰۸ سوره طه

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۲۲ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۰۸ سوره طه
مشخصات قرآنی
نام سورهطه
تعداد آیات سوره۱۳۵
شماره آیه۱۰۸
شماره جزء۱۶
شماره حزب۶۴
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۰۸ سوره طه، صد و هشتمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانسته‌اند. در آیه به دعوت کننده الهی اشاره شده است که مردم را برای جمع شدن و رسیدگی به حساب و کتاب دعوت می‌کند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُ ۖ وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَٰنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا آیهٔ ۱۰۸ از سورهٔ ۲۰ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«در آن روز از فراخواننده پيروي مي‌کنند، و در آن هيچ کژي نباشد و صداها در برابر خداوند مهربان فروکش مي‌کنند و جز صداي آهسته نمي‌شنوي»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«در آن روز همه از منادی [اسرافیل‌] پیروی می‌کنند، که در کارش هیچ‌گونه کژی نیست، و صداها همه در برابر خدای رحمان به خاموشی گراید، آنگاه جز نوایی نرم نشنوی‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در توصیف روز قیامت چنین آورده است که «در آن روز دعوت کننده الهی مردم را به حیات و جمع شدن در محشر و حساب‌رسی اعمال دعوت می‌کند. مردم نیز از او پیروی کرده و همگی جمع می‌شوند. در آن روز همه صداها در برابر خداوند رحمن خاضع می‌شوند و صدایی به گوش نمی‌رسد مگر صدایی آهسته و پچ پچ گونه.» به گزارش مکارم، این خاموشی صداها یا به علت عظمت خداوند در آن صحنه است یا ترس مردم از حساب و کتاب اعمال‌شان و یا هردو.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.