آیه ۱۰ سوره طه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره طه، دهمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. آیه به ماجرای موسی و همسرش در بیابان تاریک اشاره دارد که آنها در آنجا با دیدن آتشی روشن به آن سمت راهنمایی شدند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِذْ رَأَىٰ نَارًا فَقَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَعَلِّي آتِيكُمْ مِنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آنگاه که آتشي ديد و به خانوادهاش گفت: درنگ کنيد، واقعاً من آتشي ديدهام، اميدوارم از آن آتش شعهلهاي برايتان بياورم يا در اطراف آتش راهنمايي را بيابم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«چنین بود که [از دور] آتشی دید و به خانوادهاش گفت بایستید که من آتشی میبینم، باشد که اخگری از آن برای شما بیاورم، یا در پرتو آن راه را باز یابم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در آیه موردبحث، به نمایان شدن آتشی افروخته در یک بیابان تاریک و ظلمانی اشاره دارد که موسی و همسرش آن را دیدند و موسی برای آوردن شعلهای از آن به سمت آتش رفت. «قَبَس» در لغت به معنای مختصری از آتش است که از مجموعهای از آتش جدا میکنند. «امکثوا» (از ماده مکث) به معنی توقف کوتاه است که از مجموع تعبیرات مشخص میشود که موسی با همسر و فرزندش در شبی تاریک در حال عبور از بیابان بودند و شعله آتش توجه آنان را به خود جلب کرد. براساس گزارشهای تاریخی نیز چنین آمده است که «مدت زمان قرارداد موسی با شعیب تمام شده بود و او همراه با همسر و فرزندش و گوسفندان در حال هجرت از مدین به مصر بودند. در بین راه آنها راهشان را گم کرده و گوسفندانشان پراکنده شدند. به همین خاطر موسی در پی آن بود که آتشی برافروزد و در آن شب سرد خود و فرزندانش را گرم کند. اما به وسیله آتش زنه نتوانست آتشی روشن کند و در این اثناء همسرش نیز دچار درد وضع حمل شد؛ لذا با دیدن نور آتش از دور به سمت آن حرکت کرد، اما این آتش نبود و نور الهی بود که در آیات بعدی به آن اشاره میشود.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۱۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۱۶۶–۱۶۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
