آیه ۱۱ سوره أعلی
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | أعلی | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱ سوره اعلی یازدهمین آیه از هشتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. به دنبال آیه قبلی، «اشقی» دومین گروه از مردم هستند که در برابر تذکر و موعظه پیامبر اسلام از او دوری می‌کردند. براساس برخی روایات، آیه قبل دربارهٔ «عبدالله بن ام مکتوم» و آیه مورد بحث، در مورد «ولید بن مغیره» و «عتبة بن ربیعه» نازل شده است. به نظر بعضی از مفسران، منظور از اشقی دشمنان و مخالفان حق هستند که تنها ثمره تذکر برای آنان اتمام حجت است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و بدبخت‌ترین فرد از آن دوری خواهد گزید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و شقاوت‌پیشه از آن دوری کند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال آیه قبلی، «اشقی» دومین گروه از مردم هستند که در برابر تذکر و موعظه پیامبر اسلام از او دوری می‌کردند. براساس برخی روایات، آیه قبل دربارهٔ «عبدالله بن ام مکتوم» و آیه مورد بحث، در مورد «ولید بن مغیره» و «عتبة بن ربیعه» نازل شده است. به نظر بعضی از مفسران، منظور از اشقی دشمنان و مخالفان حق هستند که تنها ثمره تذکر برای آنان اتمام حجت است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره اعلی، هشتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تکویر و پیش از سوره لیل نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۳۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۳۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۹۸–۳۹۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره اعلی»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۵۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
