بدون تصویر

آیه ۱۱ سوره مرسلات

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۱ سوره مرسلات
مشخصات قرآنی
نام سورهمرسلات
تعداد آیات سوره۵۰
شماره آیه۱۱
شماره جزء۲۹
شماره حزب۱۱۶
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۱ سوره مرسلات یازدهمین آیه از هفتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه به صحنه‌ای از معاد اشاره کرده و هنگامی را یادآور می‌شود که پیامبران در وقت تعیین شده و به نوبت در آنجا حاضر می‌شوند و دربارهٔ امت‌هایشان شهادت می‌دهند. این مطلب در آیه ۶ سوره اعراف نیز آمده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ آیهٔ ۱۱ از سورهٔ ۷۷ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و هنگامی‌که رسولان برای میعاد معیّن گرد آورده می‌شوند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و چون پیامبران را میقات معین کنند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه به صحنه‌ای از معاد اشاره کرده و هنگامی را یادآور می‌شود که پیامبران در وقت تعیین شده و به نوبت در آنجا حاضر می‌شوند و دربارهٔ امت‌هایشان شهادت می‌دهند. این مطلب در آیه ۶ سوره اعراف نیز آمده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مرسلات، هفتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره همزه و پیش از سوره ق نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۸) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.