بدون تصویر

آیه ۱ سوره قارعه

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱ سوره قارعه
مشخصات قرآنی
نام سورهقارعه
تعداد آیات سوره۱۱
شماره آیه۱
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۲۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱ سوره قارعه یکمین آیه از صد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه با «قارعه» یکی از نام‌های قیامت آغاز شده است که در لغت این واژه را از (ماده قرع) و به معنای کوبیدن چیزی بر چیز دیگر، به‌طوریکه صدای شدیدی از آن بلند شود؛ گفته‌اند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الْقَارِعَةُ آیهٔ ۱ از سورهٔ ۱۰۱ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«به نام خداوند بخشندة مهربان، فروکوبنده»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«به نام خداوند بخشنده مهربان، درهم کوب‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه با «قارعه» یکی از نام‌های قیامت آغاز شده است که در لغت این واژه را از (ماده قرع) و به معنای کوبیدن چیزی بر چیز دیگر، به‌طوریکه صدای شدیدی از آن بلند شود؛ گفته‌اند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قارعه، صد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی‌امین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره قریش و پیش از سوره قیامت نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.