آیه ۸۱ سوره زخرف

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۸۱ سوره زخرف
مشخصات قرآنی
نام سورهزخرف
تعداد آیات سوره۸۹
شماره آیه۸۱
شماره جزء۲۵
شماره حزب۹۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۸۱ سوره زخرف هشتاد و یکمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه استدلال دیگری برای نفی عقاید باطل مشرکان عنوان شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 قُلْ إِنْ كَانَ لِلرَّحْمَٰنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِينَ آیهٔ ۸۱ از سورهٔ ۴۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«بلکه اگر خداوند مهربان فرزندی داشته باشد پس من نخستین عبادت کنندگانم»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«بگو اگر برای خدای رحمان فرزندی بود، من خود نخستین پرستنده بودم»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: آیه موردبحث، برای نفی باورهای باطل مشرکان چنین گفته است: «به آنها که دم از وجود فرزندی برای خدا می‌زنند بگو اگر برای خداوند رحمن فرزندی باشد؛ من نخستین کسی بودم که به او احترام می‌گذاردم و از وی اطاعت می‌کردم.» به گزارش مکارم، اینگونه استدلال قرآنی روش جالبی است در برابر افراد لجوجی که تسلیم حق نمی‌شوند. سپس او در ادامه دو نکته را آورده است: نخست آنکه: عبادت همه جا به معنی پرستش نیست، گاه نیز به معنای اطاعت و تعظیم و احترام می‌آید، و در اینجا به همین معنی است. دوم اینکه از نظر ادبیات عرب در اینگونه موارد معمولا کلمه «لو» به جای «اِن» به‌کار می‌رود که دلیل بر محال بودن است. به باور مکارم، اگر در آیه مورد بحث، چنین کاری نشده تنها به خاطر مماشات و هماهنگی در سخن با طرف مقابل است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.