آیه ۵۲ سوره زخرف

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۵۲ سوره زخرف
مشخصات قرآنی
نام سورهزخرف
تعداد آیات سوره۸۹
شماره آیه۵۲
شماره جزء۲۵
شماره حزب۹۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۵۲ سوره زخرف پنجاه و دومین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه سخن فرعون درباره موسی و نشان دادن برتری خود بر او اشاره شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 أَمْ أَنَا خَيْرٌ مِنْ هَٰذَا الَّذِي هُوَ مَهِينٌ وَلَا يَكَادُ يُبِينُ آیهٔ ۵۲ از سورهٔ ۴۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«نه، بلکه من بهترم از این شخص که خوار است و نمی‌تواند به روشنی سخن بگوید»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«بلکه من بهترم از این کسی که بی‌مقدار است، و نزدیک نیست که سخن واضح بگوید»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در آیه موردبحث، فرعون خودش را با موسی مقایسه کرده و چنین گفته است: «بدون شک من از این فرد که مقام و نژادی پست دارد و هرگز نمی‌تواند فصیح سخن بگوید برترم.» به گفته مکارم، در این سخن فرعون دو افتخار برای خودش (حکومت مصر و مالکیت نیل) و دو نقطه ضعف برای موسی (فقر و لکنت زبان) بیان کرده است. درحالیکه موسی هرگر در آن زبان لکنت زبان نداشت و خداوند دعای او را در این باره مستجاب کرده بود. (طبق آیه ۲۷ سوره طه) تعبیر به «مهين» ممکن است اشاره به طبقات اجتماعی آن زمان باشد كه ثروتمندان و اشراف را در طبقه بالا و زحمت‌کشان کم درآمد را طبقه پست جامعه می‌پنداشتند یا اشاره به نژاد موسى باشد كه از بنی‌اسرائیل بود، و قبطیان فرعونی خود را آقا و سرور آنها می‌پنداشتند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.